درست همین روز بود که وبلاگی به آدرس shieah.parsiblog.com  به نام صور اسرافیل زدم. قصدم این بود که وقتی وبم یکساله میشه خودم رو معرفی کنم، ولی طی این یک سال مسائلی پیش اومد که منصرف شدم . الان هم قصدم اینه که با همین شخصیت مجازیم این کار رو ادامه بدم تا روزی که این وب رو حذف کنم و برای همیشه بذارمش کنار، اون روز شاید خودم رو معرفی کردم... بماند...
طی این یک سال با خیلی ها آشنا شدم. خدا رو شکر نخاله هاش خیلی کمتر از آدم حسابی هاش بود... بعضی از دوستام که تو نت با هاشون آشنا شدم وقتی فهمیدن این وب مربوط به همچین شخصیتی داره دیگه تحویل نمی گیرن، نمی دونم چرا؟! شاید فکر میکنن خیلی گنده تر از دهنم حرف می زنم، اما خط به خط از حرف هایی رو که تو وبم نوشتم رو بهش اعتقاد دارم.
همیشه حسرت این رو می خورم که نمی تونم تمام حرف هام رو بزنم و تو دلم کلی حرص میخورم ، بچه ها همیشه بهم میگن تو باید بری تو کار سخنرانی، خیلی به درد این کار می خوری، ولی یه شرایطی دارم که هیچ وقت نمی تونم این کار رو عملی کنم، مگر برای خواص.. که اونم خوشم نمیاد...
بخاطر برخورد های بد بعضی از خوانندگان چند بار تصمیم گرفتم وبم رو حذف کنم ولی به توصیه دوستان: میدون رو خالی نکن... تصمیم گرفتم امسال ادبیاتی که برای نوشته ام استفاده میکنم، خیلی متفاوت تر از ما قبل باشه... شاید اینطوری حداقل بهم نگن اهل دعوا هستی و از این حرفا...
خدا رو شکر وقتی وارد این دنیای مجازی شدم تونستم خودم رو نگه دارم و گم نشم... گم شدن از ماهیتی که دارم و چیزهایی که بهش اعتقاد دارم...
در آخر از تمامی شما عذر خواهی میکنم و التماس ...